از داغ انچه که بر ما گذشت..

جه رگم سزیایه خوای بانی سه ر
وه داخی منال چاوم بیوه ته ر
له بوک و زاوا بیوچگ و گورا
ژیر آوارن ای خوا ئه را
هه م دایکی مرد و هه م باوک و برا
خویشکی نازار و خالو و ئاموزا
ته نیا مه نه سی بی مآوا و مه سکه ن
ئویشه له دنیا ئه را هه ر مِن مَه ن
ئیران هایده کو شان راسِد شِکیا
جوانیلِد چین، چو مالِد رمیا
ئیران هایده کو کورد ئه راد نه مه من
دی کی کِیده وه ر وه خت جه نگ که فن
مردمم جاره له داخ جه نگ بیون
زلزله هاتو ئی باقی ایش چین
زه وی تو خوه د بیوش وژداند ها کو؟
چیو وه دلد هات رمانی شاهو
سرپل و قصر و ئزگله و زرده
هیوچ وه لی نه من مِردِم لِی ده ر ده
زه وی تو خوه د بیوش روژی ته وه لد
چیو وه دلد هات کردی مال دو کت
خوا خوه د زانی آیِم بی که سه
ئه را هاوردی ئی داخ خه سه
ئه را رمانی مال و ماءوامان
ئه را کشتی کور و و که چ و گورامان
زلزله که م نیو خوای مهره بان؟
وه سه رما مردن منال و جووان..
نه کووشیگ دیرن نه کراسی چه رم
نه په تو نه زیلو نه چادری گه رم
چیو سه ر بکه ن بیوش لِی زه م حه ریره؟
نه جووان مینیدی نه ئو باپیره
نه ئاوی دیرن نه نانی خواردِن
دیرن له وِرسی گِله گله چِن
که مه ئی ره نجه؟ دی به سه خووا..
ورسی و ته کانی زلزله و سه رما
دی به سه خووا ئی هه مه خه مه
هه ر چی من بیوشِم هه م ئه رای که مه
خوه د ی کاری که هه وا خوه شو بود
وه رنه منال و گورا وه ده س چود

له طه ره فی شه بنه م وه لیدی له کرماشان پیشکش وه ته مام مه ردم داخداری سه ر زه می نم

ای خدای مهربان جگرم سوخته
چشم هایم از داغ کودکان خیس شده است
از عروس و داماد گرفته تا کوچک و بزرگ
چرا زیر آوار مانده اند ای خدا؟
هم مادرش مرد و هم پدر و برادرش
خواهر عزیز و دایی و پسرعمویش
بی جا و مکان تنها مانده
و با خود زمزمه میکند که چرا فقط من زنده ماندم
کجایی ایران که دست راستت شکست
جوانانت مردند و خانه خراب شدی
ایران کجایی که دیگر کوردی نداری
دیگر که برایت در زمان جنگ کفن میپوشن
مردمم هنوز داغدار جنگ بودند که
زلزله امد و بقیه هم مردند
زمین تو خودت بگو وجدانت کجا رفته
چطور دلت امد کوه شاهو را ویران کردی(کنایه به ترک خوردن کوه شاهو)
سرپل و قصر و ازگله و زرده
باخاک یکسان شدند و این درد مرا کشت
زمین تو خودت بگو روز تولد
چطور توانستی خانه را دو نیم کنی؟
خدایا خودت میدانی که ادم ها بی کس هستند
چرا این مصیبت بزرگ را به سرمان آوردی؟
چرا خانه مان را خراب کردی؟
چرا پسر و دختر و بزرگمان را کشتی؟
زلزله کم نبود خدای مهربان؟
همه دارن سرما هم میمیرن..😔
نه کفش و لباس چرم دارند(پوشش مناسب)
نه پتو نه زیلو نه چادر گرم
چطور در این سرمای شدید روز و شب را سپری کنند؟
که نه جوان ازین سرما جان به در میبرد نه پدربزرگ پیر
نانی و ابی برای خوردن ندارند
همه یکی یکی دارند از گرسنگی می میرند
این درد ها کم است؟ دیگر بس است خدا
گرسنگی و زلزله و سرما
دیگر این همه غم بس است خدا
که هرچه هم در وصف آن بگویم کم است
خودت کاری کن که هوا خوب شود
وگرنه از بچه گرفته تا بزرگ همه از دست میروند

از طرف شبنم ولیدی از کرمانشاه تقدیم به تمام مردم داغدار سرزمینم