از داغ آنچه که بر ما گذشت ۲

کرماشانه گه م.. زه رده رخسارد
وه له رزه ده رچید سیل که فته شاند
زلزله و لافاو ..گام به عدی چس؟
خوا تو خوه د بوش..گه ن تر وه ایش هه س؟
ژن و منالد وه کل حیران بود
وه دیده بونید مالد ویران بود
لرستانه که م ای شار پر خه م
خوا خوی زانه چه نی فکرد که م
پلدختره گه د چیه ژیر آو
نیه زانم کی کرد و پشت سه رد راو
هه ل کیده کویه گرمه هر نیلد
اگه ر بایده خوار سیله گه بیدد
نه ری په س هیشتی نه ری پیش خوا
منال مه عصوم که نیری گنا...
ایلامه گی خوه م هاو ره زم و برام
وه داخ خصه ت فه لج بو یلام
ئی مار گه ردون تونیش گه زی یاس
خصه ت که م نیه زامت کلی یاس
شیراز و اهواز، گلستان سوز
سینه م سه نگینه له ی داخ پر سوز
ته سلیت اوشم وه گشت ایران
وه ی سه رزه مین پیران و شیران
ته سلیت اوشم گه رچه بی فایده س
کی زانه داخ ژن و منال چه س..
خوا تو گورای وه گورایید به س
خود وه چاو دونی وه ضع مه ردم چه س
پیر و ناتوان منال و جوان
دی فارغ بونه له قید گیان
نه وار دی واران ویرانم نه که
محتاج خه لق و دومانم نه که
واران ها ویرت ناوت ره حمه ت بو
وه ختی واری یاید دنیا سه رمه ست بو
خود بوش ارامان وه چه توریایده
کی خصبت کردی یه که ایوجه سوزیایده
آواره کردی یه لای ایرانم
هه ر بیوه خصه ایتر دی کارم...

 

برگردان به فارسی

رنگ به رخ نداری کرمانشاه من

زلزله را پشت سر گذاشتی و حالا سیل..

زلزله و سیل اتفاق بعدی چه خواهد بود؟

خدایا تو  بگو که بدتر ازین ها هم چیزی هست؟

زن و بچه ات سرگردان شوند

و با چشم های خودت ویرانی خانه ات را ببینی..

لرستان من ای شهر غمگین

فقط خدا میداند به چه اندازه به تو می اندیشم

پلدخترت در اب غرق شد

نمیدانم چه کسی چشم دیدن شادی ات را نداشت

مردم به کوه پناه میبرند رعد و برق میزند

و اگر به زمین برگردند سیل به انها رحم نخواهد کرد

خدایا نه را پس گداشتی و نه راه پیش

بچه های معصوم که گناهی ندارند...

ایلام من، ای رفیق روز های سخت، ای برادرم

از درد رنج تو تمام بدنم بی حس شده است

 مار زخمی طبیعت تو را هم گزید

رنج هایت کم نیست، زخم های قدیمیت دوباره سرباز کرد

شیراز و اهواز، گلستان سرسبز

از سنگینی رنجتان نمیتوانم نفس بکشم

به تمام ایران تسلیت میگویم

به این سرزمین کهن و بزرگمردان

تسلیت میگویم هرچند که بی فایدس

چه کسی میداند رنج از دست دادن خانواده چیست.(درد برادر مرده را فقط برادر مرده میداند)

خدایا تو بزرگترینی به بزرگی ات تمام کن مصیبت را

خودت که شاهد دل های شکسته ی مردم هستی

پیر و ناتوان و بچه و جوان

از شدت درد و رنج بی خیال دنیا شده اند

باران نبار مرا ویران نکن

محتاج مردم و خانواده و دنیایم نکن

باران به خاطر داری که تو را رحمت مینامیدند

وقتی که میباریدی همه شاد میشدند

خودت بگو که از چه رنجیده ای

کی با تو تندی کرده که عصیان میکنی؟

نصف ایرانم را اواره کردی 

وازین به بعد تنها کار من غصه خوردن خواهد بود...

 

شبنم ولیدی(آبان)