۹۶/۵/۲۹
دلم چون سیر و سرکه می جوشید در جوانی
که مبادا ازدست بدم عزیزترینم یعنی جوانی
چه لذتی دارد شور و حال فصل بهار
به عیادت رفتن و دید و بازدید و شوق جوانی
اکنون باورم شده که پیر و فرتوت شدم
که ماتم گرفته و نشسته در سوگ جوانی
کجاست ان اکسیر روی جمال خوبم
چرا پرید از بامم پرنده زیبای جوانی
حال تا روز مصاف و وقت درو
عزا دارم عزا دارم عزا دار جوانی
هرچی ازدست بدی فراموش میشه طول زمان
لحظه لحظه شفاف تر میشود یاد قیل و قال جوانی
یاد پرزدن شاخه به شاخه روی درختان
که اکنون درختی خشکیده نظاره گر جوانی
کاش در طبیعت گیتی بجز فصل بهار و نسیم بهار نبود
که هیچ گاه خزانی نبود در بهار جوانی
بیائید در هر بهار ره صحرا بگیریم
بیاد و خاطره جوانی جشن بگیریم
راه ندهیم در این فصل غم بدل خویش
به طبیعت به سپاریم هر چه اید به پیش
ــــــــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
درود بر ان عزیز ره دور