کوچه خاطره ها

راستی یادت هست

قاصدک رقص کنان

می گذشت

از تپش خاطره ها؟

تو و من

زیر رقص باران

دست در دست خیال

و در اندیشه رویاهامان

آن زمان می آید

خواهد شد

خواهد ماند

و دریغ...

که نیامد اینبار

و نخواهد آمد

سالها بعد که باز

قاصدک می آمد

من در آن کوچه تنها گذر می کردم

نه خیال پرواز

و نه رقص باران

کودکی باد کنکهایش را

پرسه می زد

در آن کوچه سرد

آن طرفتر پرواز

می شکست با بالش

چشم در چشم زمان دوخته بود

شاید رهگذری

بال پروازش را باز کند

سمت یک دنیا تنهایی من...