سر عاشقان سلامت

به دعای راد مردان سر عاشقان سلامت
ز گز انگبین وصلت ، به مذاقشان حلاوت
.
همه شب اسیر رویت به تراشه های مویت
شده مات و گوهر عشق زند به انحصارت
.
به کمان ابروانت شکنم هلال و آنگه
به دو سرمه‌ی سیاهت کنم عالمی سیاحت
.
ندهم به هر دو عالم نمی از سرشک خونین
که مراست حال خوبان ز دو چشم و لعل نابت
.
عجبا چنان لطیفی که قلم خموش گردد
غم عشق سینه سوزی که نشسته در عبادت
.
چو طلوع زندگانی که زند همی ز مشرق
ز ستیغ تار ظلمت به در آید از عنایت
.
صنما چنان که بودی بنَمای رخ به «ایمان»
که نباشدم گریزی و دگر نمانده طاقت
.
تو که حال زار دانی ز چه رو نظر نداری
بنما چو مهر تابنده که نیست استقامت
.
تو بیا که گر نیائی پس از این حدیث خونین
ببرم به شاه خوبان دو سه خطی از شکایت
.
چو گرفته خواب و بخشیده خمار و کنج خلوت
بد روزگار از او گیر و ببخش خواب راحت
.
به هبوط پاک جبریل و نشستنش مقابل
نظری نما که او هم بنماید این لطافت
.
سحرم رسد به آوای بلند صبحگاهی
که علاج صبر باشد سر عاشقان سلامت
.
.
فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن
رمل مثمن مخبون مکفوف(مشکول)