راس ساعت عاشقی

در حوالی یک  دلتنگی 
آن لحظه که عشق 
فریاد می شد بر سر_ سکوت 
درست  راس ساعت عاشقی (00:00)
 قرارمان بود .
 
قرارمان بود دوسه خطی بنویسم 
دوسه خطی از بهار ،
                     از دل ،
                        از عشق 
       و دوسه خطی ؛

             از کاهش دلهره ها .

         قراری که رسد 
             به  امید 
                    به آرزو 

                   برسد به یک شعر 
                    برسد به آسمان .

          و قرارمان همین بود 
  همین بود بنویسم ،
 که ثانیه هایی  از جنس عشق
   ناآرام و بیقرار 
       آرامش و قرار 
               از کف می ربایند !

بنویسم از پیله ی یک دل 
                 از پیله ای که در چشمت
         تا پروانه شدن 
            تنیده خواهد شد        
و خلاصه ...
       بنویسم از تو برای تو .
از تو  که تبسم 
روی لبت یعنی بهار 
یعنی  تولد اردیبهشت 
و باز گویا ،
قرار است برسم به آغاز 
برسم به رویش 
برسم به فصل عشاق .
و بنویسم نبودنت  
زخمی ترین دقایق فصل 
         و بودنت 
                 یعنی نفس .

حال که قرارمان این بود 
می نویسم دوستت دارم 

تا با عشق 
سرخ کنم  گونه های تو را 
و این قرارمان
 چه خوب است  
چه خوب است که سبب شد 
بنویسم شبیه بارانی 
       شبیه عطر یاس 
شبیه یک ترنم 
شبیه آواز .
و اینکه تو را 
میشود از صدای گیتار شنید 
و بارها دوستت داشت و بارها  
              عاشقانه دلتنگت شد .

قرارمان چه خوب شد 
چه خوب شد  به نوشتن برسم 
نوشتنی که آغازش عشق 
  پایانش پرواز 
و دلیلش فقط  " توست "

نوشتنی که در واژه واژه اش 
دل برایت  گر  گرفت 
شعر ورق ورق سوخت 
و قلم خیال تو را  
 در لحظه هایم جاری ساخت  . 
         و چه خوب که نوشتن 
                       قرارمان بود  ..