بد نيست بدانيد ...

                     بد نیست بدانید دلم دلتنگست

                    فانوس شبم خموش و پایم لنگست

                   راهم پُرِِه سنگ و بین ما فاصله ها

                 دانم که نه صد، هزار و صد فرسنگست

                      زنجیر زدند به پا ، که شاید نروم

                    خندید دلم ، بگفت درنگم ننگست

                    بگرفت دلم ، ازین هزاران رنگی

                    آنجا بروم که آسمان یکرنگست

                     در مخمصه ی زمانه می چرخم و باز

                    بر حادثه ای دگر خیالم تنگست

                      آرامش و راحتی نخواهم هرگز

                    آرامش من رها شدن در جنگست