غزل

عشق خوب است اگر با هوسی بند نباشد
زندگی مرگ شود لب که به لبخند نباشد

تا كه غم بوده میان گلُِ خشکیده ی باغ
شوق سرسبز شدن آخرِ اسفند نباشد

خوش دلی کز گذر از معبر این کوچه ی تنگ
فارغ از مکر و ریا، حامل ترفند نباشد

چای می نوش و جهان را به خودش وا بگذار
شاید این عمر به یک ثانیه ای بند نباشد

مثل سرما که کند رخنه در آن باغ جوان
می شوم خشک اگر در تنم آوند نباشد

گرچه لبخند گهی روی لبم خیمه زده است
زندگی درد عمیقی ست که مانند نباشد...

محمود انصاری