منِ مرده

در شب بی مهتاب ....

تو چو یک حادثه ی زنده

در آغوش منِ مرده چنان غلتیدی

که همه زندگیم رویا شد.

بوسه ی گرم تو ...

تخمیر یکی بغض کهن

بر لبم ریخت و مستانه به فریادم کرد .

همه ی آه تو در بوسه به قلبم آویخت

چشم من مستِ یکی خاطره شد .

چشم من...

 لخته ی خونی که ز قلبت جوشید.....

سرد شد .

توشه ی  عمر نگاه های  گدازان به تو

همه در خود پیچید .

همه در یک شب تار ...

به یکی قطره ی وابسته به چشمت پیوست .

همه ازآنِ  تو شد .

همه در اشک تو و عمق نگاهت آمیخت .

همه از آنِ تو شد .

همه ی هستی من آنِ تو شد .

همه در چشم تو شد .

تا خودت چشم شوی .

و چو تصویری گرم...

در میان اشکت ...

بنگری  دیده ی  یک مرده ی بیجانی را

که در آغوش تو خفت ...

که در آغوش تو مرد .

1390/5/29