مرگ

سپاس از حضورتان

با سلام خدمت دوست عزیزم جناب اسد زاده
سپاس از حضورتان
همانطور که مستحضرید چهارپاره دو به دو زوج ها در هر قسمت با هم، هم قافیه اند.
اما بنده ی حقیر این نظم را در هیچ کجا رعایت نکرده ام و طوری سعی کرده ام شعر خود را به فسانه ی نیما نزدیک کنم.
که صد البته هنوز راه زیادی باقیست تا بشود به آن جا رسید.
در هر صورت سپاس از نقد ارزشمندتان.
هر چند به عقیده ی نیما استوارم:
بگذارید شعر در بندتان باشد نه شما در بند شعر

دروست عزیز
مسلما خودتان استحضار دارید که تقریبا تمام مصاریعتان بر وزن
فاعلاتن فاعلن بنا شده، قوافی هم که اکثرا رعایت شده:

باز در فکر بهار
مثل خوابی بی قرار
گرد بر گردم قطار
بچه های گرزه مار

می دمد بر من درود
مرگ مثل یک سرود
می تند تاری سیاه
بر نفس های وجود

مینویسد شعر ها
از من و مرگ و هبوط
مینشاند تاج ها
بر سر اشک و سکوت

مانده ام در انزوا
مثل مردی بی نوا
میزند بر من صلا

زندگی را بگذریم
خنده ها را رد شویم

شور را دیوار ها
عشق هم بر دار ها
میکشانم خویش را
روی سنگ و لاخ ها

باز در فکر فرار
از تن سرد بهار
خط صافی چون نوار
با صدایی آشکار

می سراید مرگ را

سپاس از دوست بررگوارم به علت وقتی که صرف کردید

خروج از قانون چهار پاره حتی در یک جا دیگر آن را از این قالب خارج میکند.

سپاس از حضور پر از مهرتان دوست عزیز و بزرگوار

سپاس بزرگوار

سپاس بزرگوار

سپاس بانو

سپاس از حضورتان

سپاس از حضورتان

سپاس بانو