دلم انارِ رسیده ست...

درود به شما استاد فرهیخته و ارجمند. سپاس از حضور سبزتون

درود به شما مهربانوی فرهیخته. سپاس از حضور سبزتون. کلبه محقر شاعرانه بنده رو مزین کردید با حضورتون. سپاس از نگاه پرمهرتون استاد ارجمند

درود به شما مهربانوی فرهیخته و ارجمند. سپاس از لطف و محبت بی کرانتون شاعره گرانقدر از این که شعر پر اشکال بنده رو قابل دونستید از سرکار عالی بینهایت سپاسگزارم. سایه مهرتون مستدام... موید باشید إن شاءالله.

درود بر شما پیشکسوت گرامی. سپاس از حُسن توجهتون

درود بزرگوار. سپاس از محبتتون

درود به شما شاعر گرانمهر. سپاس از حضور سبز و نگاه پر مهرتون...

درود بر شما مهربانو. سپاس که همیشه با حضور و نگاه پرمهرتون کلبه شاعرانه ام رو مزین می کنید. از لطف و نگاه زیبانگرتون بینهایت سپاسگزارم

درود بر شما بانوی ارجمند. سپاس از حضور سبز و نگاه پرمهرتون

درود بر شما شاعر گرامی. سپاس از توجهتون

درود بر شما دوست گرامی. سپاس از نگاه مهربانتون

درود بر شما بانوی ارجمند. سپاس از نگاه پرمهرتون

سلام و عرض احترام حضور جنابعالی. سپاس از لطفتون. بله نظر جنابعالی کاملا صحیح است. در این شعر مضمون برای سراینده اهمیت زیادی داشته، به همین دلیل در ۴ بیت قوافی دسخوش نقص قرار گرفته. سپاس از توجهتون. در ذیل این متن، نظر نافذ استاد جاذب نیکو رو در ارتباط با لغزش شاعران در رعایت قوافی رو صرفا جهت اهداف آموزشی باز نشر میکنم:
در انتخاب قوافی با قوانین مندرج در کتابهای عروض و قافیه ، اینگونه است که باید حروف الحاقی از اخرین کلمه ی غیر همسان (( غیر ردیف )) برداشته شود سپس انچه باقی می ماند قافیه محسوب می شود که اخرین صامت و مصوت قبل از ان باید در تمامی قافیه ها رعایت شود ...

یعنی : ( چکید - دید - شنید - چید - پرید و ... ) باهم قافیه هستند ولی ( رفت و گفت ) یا ( آهن و روشن ) با انها هم قافیه نیستند ...

حال اگر شاعر ( نون ) و مصوت ( ـَ ) قبل از ان را قافیه فرض کند و همه ی قوافی را بر اساس ان بچیند دچار عیوب قافیه شده است ...

در شعر امروز شایگان سازی و قافیه های لفظی و کاربرد قوافی اینگونه رواج پیدا کرده و اگر چه صاحب نظران هنوز بر قوانین پیشین قافیه معتقد هستند ، ولی کاربرد این گونه قوافی را در صورتیکه از نظر اوایی درست باشد جلوه ای از هنجار گریزی شعر امروز دانسته اند که دست شاعر را در تجدید حیات قالبهای پیشین باز تر می نماید ...

البته بهتر است بدانید که شاعران بزرگ نیز مصون از این کاربردهای خاص از قوافی نبوده اند و عیوب قافیه تنها در حصر جوانان شاعر در دنیای معاصر نیست ...

لسان الغیب حافظ شیرازی بارها از این روش برای قافیه سازی بهره برده است !

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع

شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع
...

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت

تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع



(خوب ) و ( رند ) و (گداز ) هرگز قافیه نمی شوند ولی با شایگان سازی و در نظر گرفتن حروف الحاقی ، شده است !

البته بهتر است نباشد و یا در یک شعر بیش از یکی دو بار نباشد !!

درود بر شما بانوی گرامی. سپاس از حُسن توجهتون

سلام به شما جناب وطن دوست عزیز. سپاس از حضور سبز و نگاه مهربانتون.

درود و سپاس دوست ارجمند.

درود بر شما. سپاس از حضور سبزتون. بنده هم برای شما بهترین آرزوها رو دارم. إن شاءالله خداوند بهترین سرنوشت رو برای شما و سایر دوستان رقم بزنه

سلام بر شما بانوی گرامی. سپاس از حضور و نگاه مهربانتون

سلام به شما جناب صادقی ارجمند. سپاس از نگاه زیبانگرتون. پاینده باشید

درود بر شما شاعر گرامی. سپاس از نگاه پرمهرتون

درود بر شما بانوی ارجمند. سپاس از حضور و نگاه پرمهرتون