ببند آهسته چشمانت

که من مانند تو در هجر می سوزم

سپندی بر سر آتش ،

به سان ماهی افتاده از تنگ بلور آب

چو یک پروانه ی زندانیِ پیله

به سان آهویی دربند صیاد و

مثال مرغ سرکنده

قرارم نیست ...

ببین !

تاب وتوانم نیست

ببند آهسته چشمانت

که شاید خواب وصل شبنم و مهتاب را بینی

و شاید پای نهر عاشقی ،

گل بوته ی احساس برچینی

و یا شاید ؛

به زیر بارش باران سیل آسای چشمانم ؛

خمارین چشم پر خوابت ؛

شود هشیار ...

و خود را ؛

رها بر موج این جان و

غریق عشق من بینی ...

ببند آهسته چشمانت ...