فال قهوه می گیرم؛
یادتو
ته نشین می شود
در ته دلم!
.................................................
قهوه ی قاجاربود
سهم من،
از کافه ی شب نشینی هایم
با یادتو!
................................................
آتش به دل ها فواره زد
واز ناوک جان شعله زد
بال های پروانه بسوخت
شمع ها کنارش خیمه زد
................................................
عشق شاید
حس پرواز کبوتریست
که بال گشود از قفس تن
سوخته پر تا قلب آسمان!
.................................................
سالهاست منتظرم
تا خورشید امضاکند
روی دیواردل تو
عشق مرا
به دوراز چشم باران !
...................................
باران
مرا تسلا می دهد؛
وگرنه دیوار فاصله ها تا تو
بسیاراست!
....................................
باران
نام دیگرتوست
شکیبایی می کنم تا تو
آرام به دیوار مهربانیم تکیه دهی!
...........................................
شب را دوست تر دارم
از شرم نگاه توست
که هرشب
تور حریر مهتاب
بر رخ می کشم!
..................................
آلاله سرخ-بهمن 95
پ.ن:بریده هایی از بداهه پردازی هایم در کارگاه های شبانه گروه تلگرام ناب...
اگر هنوز به جمع صمیمی ما نپیوستید منتظرتان هستیم...نگاهتان بهار