شب زدگان

شب زدگان...

زنده ترند شهیدان

جريان دارند در زمان

به پيش مي روند چون رود

ومابا  لبان  آتشین مان

سكوت را همچون زهر خورده ايم

فرياد را چون فرزندي ناخلف پس زده ايم

با قلم ، سیاهی نوشته ایم

دفتر تشنه ي روشنی است

كه نوشته شود بر او

تمامي بودن يك ظلم را...

شب در تاريكي خود چه ترسي دارد

فرياد چه كسي مي آيد؟!!!

اهريمن تاريكي اندیشه های نور را

به سوي ديار غفلت می برد

وما در ذلت خویش

خورشيد را کشته ایم

وفریاد میزنیم به او"دور شو"

ما شب زدگانیم

در خلوتِ پستِ خويش

غفلت ها را می شماريم

ماهمچون خفاشان شب

در لقمه هاي ذلت خويش

دلهای  اين و آن  راشکسته ایم

چشمان حقيقت جويمان كجاست؟!!!

خدايا به ما برگردان

چشمان حقيقت جويمان را

تا با شراب نورش

مستانه به عشقت راه ببريم...

سعيد مطوري/مهرگان

از دفتر غمنامه