توکجایی تا همان سو را کنم قبله گَهَم

به صراط مستقیم موی تو گردد رَهَم

موئمن روی تو گردم معتکف درآتشَت

شعله گیرم ،سر کشم ،با تو شوم، از خود رَهَم

در شبِ دوریِ تو سویی ندارد چشمِ من

کی تو آیی تا به چشمم مژده ی دیدن دََهَم

پس زنم ابر سیه را از سرای انتظار

رخ نماید جلوه های روشناییِ مَهَم

از لبت صد آیه خوانم از رُخت صد آینه

پیش پایت سر نهم اندر رکابت پا نِهَم

محسن آواز قلندر خوش سرودی بر نگار

تاج سر کن این غزل را بر سر شاهنشَهَم