مثل من

دلم شکسته ولی هیچکس به فکرم نیست /
چرا نصیب من از این جهان بجز غم نیست /

اگرچه غصه زیاد است در دلم اما /
میان مردم این شهر مثل من کم نیست /

بکوب پای خودت را به روی چشمانم /
ببخش اشک دو چشمم شبیه زمزم نیست /

هزار مرتبه خوردم فریب مردم را /
نگو که قصه ی عشاق گنگ و مبهم نیست /

سروده ام غزلی تا دوای من باشد /
ولی برای من این شعر همچو مرهم نیست /


علی رفیعی وردنجانی ریش