حسین حصن حصین

حسین حصن حصین 
شاعر و مداح اهل بیت رسول چهارمحالی
...............................................
ای که نام تو مرا حصن حصین است حسین
آبرو و شرف و عشق به دین است حسین
ای که در بارگهت فخر به نوکر بدهند
نوکری درگه تو عزت دین است حسین
هر کسی دست به دامان شما کرد دراز
او گدائیست که در جایگه شاه زمین است حسین
گریه در روضه به ما هدیه ز زهرا باشد
اجر با مادر سادات ،همان خلد برین است حسین
هر کسی گریه کند در غم آن روز حزین
روز محشر نظرش بر شه دین است حسین
مجلس ماتم تو جایگه انس و ملک
روزی ما همه در روضه قرین است حسین
هر که در حال بکا غرق غم است مولا جان
روز محشر چه کسی دادرس است غیر حسین
حرمت قبلۂ راز همگان روی زمین
سجده بر خاک درت عین نیاز است حسین
سجده من می کنم هر دم به نمازم مولا
خاک این تربت تو مهر نماز است حسین
هر شب جمعه به بالین تو مادر آید
روضه خوان حیدر و زهراست غمینت حسین
انبیا زائر تو حور و ملک خادم تو
چون خدا صاحب این مرقد زیباست حسین
روز تو روز شکوه دل و دین است حسین
شهدایت همگی فخر و مباهات زمین است حسین
خون تو آب رسان است درخت دین را
این تنومندی دین لطف تو بر عرش و زمین است حسین
گریه و سینه زدن معرفت افزون بکند
این شفاعت به محبین حسین است حسین
جای بوسه به گلویت زده خنجر دشمن
از قفا کشتۂ طوفان بلا گشت حسین
محیی الامواتی ای پسر حضرت خاک
آب مهریۂ زهراست که تشنه است حسین
کاروانت همگی دور تو جمعند چو شمع
همچو پروانه بسوزند به دورت حسین
تو خودت خون خدایی که ثار الهی
همچو شمع آب شوی بهر خدایت حسین
اربعین اوج شکوه و جبروت دین است
کربلا کعبۂ آمال ،جمالت رخ دین است حسین
مجلس شام برای تو چه غمگین شده بود
طشت زر ،بزم شراب،ظلم به دین است حسین
جای لب های پیمبر به گلو و لب تو
خیزران بر لب تو،بوسه همین است حسین
ساقی اینک به کرامات شما مجذوب است
کن شفاعت تو به ما روز تغابن حسین
.................................................
شاعر و مداح اهل بیت ذاکر الحسین رسول چهارمحالی(ساقی)