بنام نگارگرعشق..............
......................................................................
شوقِ مـارابین و، شورِ نغمه پَردازی ،کـه نیست
ســـینه ی پُـرسوزِ مـاوُ،سوزِ آوازی، کـــه نیست
پُرخروشـم، ازنِیســتـان، گـرچـــــه دورافتـاده ام
شـرحه شـرحه رازم امّا، میـلِ اِبرازی ،که نیست
ســـــــــینه دارم پُـر زِآتش، ازفــــــریبِ نـا رفیـق
درگُـذر، ازکوچـه هـــای، پُرزِ هَمرازی،کــه نیست
نـاگُـزیـرم ازســـــفر، تـا انتهــــــــــایِ بی کسـی
همسفر، بـا کــاروانِ بی سـرآغـازی،کــــه نیست
بـاوَرم راکُشـــــته ام، دل رابـه بَنـــــــــد آورده ام
بس که نجوا می کند،درگوشم از،رازی که نیست
درحکــایت هـا،چوتنهـــا وَصفِ مَـردی، خوانـده ام
دل بُریـدم، ازکتـــاب و، مردِ مُمتــاری، کـه نیست
گـاه گـاهی می توان، مَســــتی نمودن دَرخــزان
بیهُشی، ازنغمـه ی مُـرغِ غزلسـازی، کـه نیست
چون عقـابی مـانـده در بَنـدم، کـه پـایم بسته انـد
اوج رادرحســـــرتم، بـابـالِ پروازی، کــــه نیست
شـاعری (دیوانـه ام)، رنـدانـه گــر گویـــم سخن
نُکتـه هـا بگرفتـم از، رِنـدِ سرافرازی، کـه نیست
......................................................................
(دیوانه)