بنام نگارگرعشق....................
.............................................................
گفتم دَمی، بـه خلوتِ خود، بـاتو سَرکنـــم
بُنـیانِ غَــــــم، بـه لطفِ تو، زیرو زَبرکنــــم
ازمن، تمــــامِ آینـــــه هـا، قهـــرکـرده انـد
شـــرم آیـدَم، دوبـاره برآنهـــــا، نظرکنــــم
یک ســــینه راز دارم و یک، کوهِ دَرد کـاش
می شد کـه ازخیـــالِ نگـاهت، حَـذرکنـــم
کـابوسِ تلخِ بی تـو، زِچشــمم ربوده خواب
آیـا شود کـه بـاتـو، شـبی راســحرکنـــــم؟
آنجـا کـه بـاحضـورِ تـو،جـان گیـرداز شـعور
دیوانِ نـانوشــــته ی خود، مختـصرکنـــــم
شاعرنیَم که وصفِ توگویم،به شعرِ خویش
شـــاید بـه لطفِ جــــام نگـاهت، هُنرکنــم
یوسف نبوده ام،کـــه عزیزی کنم بـه مصر
پیــــراهنـی، کـــه قاصــــدِ کوی پـدرکنـــم
ازهفت شـــــهرِ عشـق، یکی رانـدیـده ام
بـاتـو مگـر، بـه کوی غـزلهــــا، گُـذرکنــــم
ای آشنـا بـه خلوتِ احسـاس و، شـعرمن
(دیوانـه ام) زِشوقِ تودل، شـعله وَرکنــم
............................................................
(دیوانه)
غزل زیبایی از شما خواندم احسنت