بنام نگارگرعشق..................
..............................................................
عُمریست که دَرمیـکده، مهـمانِ توهستیم
مســـتیم ولی، بـاز مســــلمـانِ توهستیم
ازهرچـه ،بـه غیـرازتـو، بُریـدیـم و،گذشتیم
تـا، ریزه خورِ، سُـفره ی احسـانِ توهستیم
دربـاغِ غــــزلـهای تو،ســـرمستِ حضوریم
در،دایره ی عشق، غـزلخوانِ توهســــتیم
پیـــراهنِ یوسـف، اگـــــرازبـادیـه، بگذشت
ازمـاست کـه مـا، طائرِ بُســـتان توهستیم
نِی را،نبُوَد این همه شوری،که زِمـاخاست
تـا، مُعتـــکفِ کُنـــجِ نِیســـــتانِ ،توهستیم
سرمشقِ تو جُز،آیـه ی عِرفـان، نبُوَد هـیچ
خوش بـاد که مـا، طفـلِ دبستان توهستیم
مـارابه غـزل،لطفی اگرهست، زِعشقست
موریـم کــه در،دستِ سـلیمـانِ توهسـتیم
پرســـیدی وگفتـیم بلـی، عشــق تویی تو*
(دیوانـــه) و دلبسـته،بـه پیمـانِ توهستیم
.............................................................
(دیوانه)
.......................
*وَاِذْ اَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنِی ءَادَمْ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرَّیَتَهُمْ وَاَشْهَدَهُمْ عَلَی اَنْفُسَکُمْ
اَلَسْتُ بِرَّبِّکُمْ*قَالُو بَلَی وَشَهِدْنَا......(اعراف....آیه ی 2 7 1 )
..........................................................................