بهایِ اَشک

( بهایِ اَشک )
چشـمِ من آرام شـو ، زاری مَکن
اَشکِ خود ، برگونه ام جاری مَکن

اَشک هایت را ، به اَرزانی مَریـز
بیجهـت ، بیهـوده بیگـاری مَکـن

اَشک را مَفـروش ، در هر اَنجمن
تا به وقتـش ، پرده برداری مَکن

مشتـری بـر اشک تـو، داوَر بـوَد
شـو رضـا، آشفتـه بازاری مَکـن

بابِ رحمت را ، علی باشـد بِـدان
از کسی دیگـر، خریـداری مکـن

اشـک جـاری کـُن ، برای فاطمـه
غیـرِ او جایـی ، گُهر بـاری مَکـن

بی کفـن ، در کربلا را کـن صـدا
پس بجـُز او ، فکرِ سـالاری مَکـن

بهرِ اَصغـر ، دیـده تَرکُـن عاشقـا
سُفره ای دیگر ، تو افطاری مَکن

میخَـرد اَشکـت ، علمـداری دَلیــر
جُزبه اخلاصش ، تو پنـداری مَکـن

بر مُصیبتهـایِ ، زینـب اشک ریـز
برمزارش ، فکر هُشیـاری مَکـن

انتظارش ، گَشتـه طولانـی دِگَـر
جُز وَلی ، جویـایِ دلـداری مکـن

پَرگُشا مستانه ، برسویش (حبیب)
امشبـَت را ، وَقف اَشعـاری مَکن

حبیب رضایی رازلیقی

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
وزن شعر
فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
بحر رمل مسدس محذوف