عشق شکسته

درود! شما که به شعروادبیات علاقه دارید،بنشینید مدتی مطالعه کنید،شمادرقرن21 زندگی می کنید ولی درشعرتان مانندمردم هزارسال پیش حرف می زنید،البته آن هم بطور ناقص.دغدغه ها،دردها وتجربه های شعری خودتان را بنویسید. زبان ونگاه تان خیلی کهنه است.باادبیات آشتی باشید.دراین جا به یکی دومورد که وزن را ازدست داده اید هم اشار می کنم،وزن این مصراع (چنان افتاده بود...)اشکال دارد.وزن این مصراع هم(به آوازبلندمی گفت هردم...)اشکال دارد. به نظرمن وزن وموسیقی را زود کشف می کنید،باید برای زبان ونگاه خیلی تلاش کنید.به این به به چه چه های دوستان توجه نکنید، خیلی ازما عادت کرده ایم آگاهانه خودمان راگول بزنیم و ازاحسنت وآفرین های دیگران خوش مان بیایدوهیچ نقدی را برنتابیم،متاسفانه تاییدوآفرین های بی منطق برخی دوستان،برای شعروادبیات آفتی شده است.کاریش هم نمی شود کرد، خودشاعر باید حواسش جمع باشد،پیگیر شعرخوب باشد.پیگیر یادگیری باشدنه منتظر تعریف وتمجید های بی مورد.ازشما هم پوزش می خواهم. پیروزباشید