((خونين جگرى!))

ضمن تشكر و قدر دانى و سپاس بسيار از عزيزان و استادان گرامى:

جناب رضا رحيق، جناب عباس يزدى (طوفان)، جناب سيد حاج فكرى احمدى زاده(ملحق)، جناب محمد تركمان(پژواره)، سركار خانم ميترا وعيدى، جناب رضا حيدرى نيا، سركار خانم زهرا سميعى كوتنايى و تمامى عزيزان و اهالى شعر ناب.سروده اى في البداهه و بدون ويرايش، در جمعه مورخ: 20/ آذر ماه /1372 كه قبلا در سايت منتشر شد و به لحاظ قرار گرفتن در در دفتر شعر: ((سرخينه ها))، بار ديگر تقديم گراميان مى گردد.

((خـونيـن جگــرى)) از دفتر شعر : (سرخينه ها) 

              

با الهام و به نوعى استقبال از تك بيت:  ((نعره زد عشق كه خونين جگرى پيدا شد)) از غزلى،  سرودۀ اقبال لاهورى.


دست مستى بدر آمــد كـه چنيــن شيـــدا شـــد

    آنچـه از بطــن عــدم شـور زنـان پيـــدا شــــد

آتـش حسن به كيهان زده اين خامـه ى شـور
زآنكـه آن پـرده ى مستـــورِِ نهــان، ديبـا شـد

نقشى از پرده ى ديبا كـه همـه مـا و شماست
جلــــوه اى كــرد بـه بازار عـــدم دنيــــا شـــد

آتــش جلـوه بيفـروخـــت كـه بينــد رخ خـــود
حاشـــا الله كــه همــه پـردگيـــان بينـــا شـــــد

غـفـلــــــت آورد ميـــــان فـــــى مـــــا بيــــــــن
طــاق نسيـــان به ســـر اِنسيــان بـر پـا شـــــد

زيــن تغــافــــــل عجــب آن حســــن چـــه زود
ديــده شـد اهل نظـر را، كـه چنيـــن ليــلا شــد

آن و اين، پرده و مستـور، چـو نيســان بهـار
بحر را مى شـد و اين ولولـه بس غوغـا شــد

هــم وحيــدى بســر بالــش حيـــرت مـى گفـت

((نعره زد عشق كه خونين جگرى پيدا شـد))

وحيدى شيرازى20/آذرماه/1372