باغ با شکوه

 

 

درباغ باشکوهی که کاشانه ی من است
 بوی بهشت در دل من خانه کرده است
 اما هزار حسرت هم لانه کرده است

.
 گفتند از چه نالی ای آشنا بگو
 در سایه ی نشاط چرانوحه می کنی
 درشوکت و شکوه چرا شکوه می کنی
.
 درباغ باشکوهی که کاشانه ی من است
 هرفصلی از فصولش در دامن فریب
 بامارهای سمی در خود تنیده اش
 احساس شاد مانی نزد پرنده نیست
 یک لحظه کامرانی یاد چرنده نیست
.
 این باغ باشکوه
 انگار حیله زاری صد رنگ گشته است
 درکام مرگبارپلیدان خوش نما
 جرثومه های خفته ی بر گنج بی شمار
 در  سایه های وحشت جهل و جنونشان
 ایام زندگانی ما ننگ گشته است
.
 در باغ باشکوه
 در زیر هر درخت بلا و ملالت است
 در پشت بوته ها همه زجر و مرارت است
 افسوس می خورم
 بختی که از شرارت ماران سیاه شد
 گنجی که از شقاوت آنان تباه شد