راه ندادی

ای آنکه مــــــــرا در دل خـــود راه ندادی
در بـــرکه ی شب بهـــر دلـــم مــاه ندادی

هــر بـــار دلــــم خواست ببوسد بدنت را
در بــاور مــــن هیچ بـــــه جـــز آه ندادی

فرهـاد شـــدم گرچه به این عاشق خسته
جــــــــز کندن کــوهــی غمِ جانکاه ندادی

مانند شراب است لبت حیف کـــــــه از آن
یک جــرعه به این بنده ی گمــــراه ندادی

در صفحه ی شطــــرنج دلم شاه تو بودی
افســــــــوس بهایی تو به این شاه ندادی

چون می گذرد در دل من باز غمی نیست
ای انکه دلت را بـــــــــــه دلـــم راه ندادی

محمود انصاری