ترجیع بند (ساقیا )
من زعشقت سر ببالین چون گذارم ساقیا
از غمت صدها هزاران شکوه دارم ساقیا
گوش کن یک لحظه دردم را بگویم همچنان
تا بدانی در رهت جان میسپارم ساقیا
چون طبیب عشق میباشی بیا حالم بپرس
خوب میدانی که من هم بی قرارم ساقیا
درد عشقت بر دلم هر لحظه بیشتر میشود
آه عالم سوزرا از دل بر آرم ساقیا
آفتاب بخت من باعشق تو سر میزند
شکر بسیاری زدل بیرون بیارم ساقیا
خواب راحت کی رود هر کس که عاشق می شود
من بکوی عشق اینک رهسپارم ساقیا
ماه را مهمان نمودم تا بر آید آفتاب
شوق طالع چون زخورشیدت ندارم ساقیا
حرفهای عاشقانه یاد من دادی نخست
بوسه ها از من گرفتند چون شمارم ساقیا
دوستت دارم تو هم اینک مرا یاری بکن
چون تو ؛ هم ؛ هر شب بیائی در کنارم ساقیا
آفتاب بخت من باعشق تو سر میزند
شکر بسیاری زدل بیرون بیارم ساقیا
زلف میریزی بروی شانه ام زنجیر وار
از نگاه آن دو چشمت من خمارم ساقیا
آتشی دادی بجانم شعله اش سوزد مرا
شعله اش کمتر بکن طاقت ندارم ساقیا
بوی عطرت شامه ام را مینوازد چون صبا
چهره ات را هم نشان ده ؛ گلعذارم ساقیا
آفتاب بخت من باعشق تو سر میزند
شکر بسیاری زدل بیرون بیارم ساقیا
در مقام عشق بازی گر نمودم اشتباه
از کرم از اشتباه معذور دارم ساقیا
من که میبینی برای خدمتت بستم کمر
چون غلامی حلقه ای در گوش دارم ساقیا
فخر خواهم کرد هرشب میرسی بالین من
عزّتی دادی نخواهی کرد خارم ساقیا
عاقبت عشقت مرا رسوای عالم میکند
خوش بود رسوا شوم تا پای ؛ دارم ساقیا
آفتاب بخت من با عشق تو سر میزند
شکر بسیاری زدل بیرون بیارم ساقیا
بند عشقت کرده ای بر گردنم کُندی به پا
انتظار دشمنت باشد فرارم ساقیا
صورتت یک دم نشانم ده که محتاجم به آن
چون که من در عشق یک صورت نگارم ساقیا
زاهدی دیدم گلاب عشق بر صورت زده
یک نهالی من زگل اینک بکارم ساقیا
شب که میخوانی بگوشم صوت لالا ای چه خوش
کی رسد خوابی بچشم اشکبارم ساقیا
آفتاب بخت من باعشق تو سر میزند
شکر بسیاری زدل بیرون بیارم ساقیا
سوز هجرت همچنان سردی زمستان میوزد
من نمیلرزم ؛ بفکر خوش بهارم ساقیا
بر؛ دِرِ میخانه ات آیم همیشه نیم شب
ساغرم پر کن زمی خیلی خمارم ساقیا
وعده کردی جام زرّینی دهیدم پر زمی
من بوقت وعده ات لحظه شمارم ساقیا
بحر عشقت در طلاتم دعوتم هی میکند
کی رسم ؟ در بحر عشقت جویبارم ساقیا
آفتاب بخت من باعشق تو سر میزند
شکر بسیاری زدل بیرون بیارم ساقیا
تار گیسویت بدستم گر رسد در نیمه شب
میشود روشن از آن ؛ این چشم تارم ساقیا
تشنه ام خشکیده لب هر گز ننوشم آب را
تا بنوشم جرعه ای ازدست یارم ساقیا
من زعشقت گشته ام (گمنام) دارم آرزو
تاکه عشقت هم کند یک نامدارم ساقیا
پنجشنبه سیزدهم خرداد نود پنج