لُر

به نام خدایی کـــــــــه دُر آفریـــــــد
پلنگ و عقاب و شُتـــــــــــر آفریـــــد

بـــــرای غـــــزل های بـــــــــی قافیه
غلـط را بجـــــــــای اِرُر آفریـــــــــــد

یکی را چـــو مـــن ساده و بــــی ریا
یکی را چــــــه لـوس و نُنُر آفریـــــد

به جنگل، به دریا به کوه و به دشت
زبهر مــــن و تــــــو دکـــــور آفرید

بــــرای تجلی نسل بشـــــــــــــــــر
به آزادگـــــی نسل حُــر آفــــــــــــرید

یکی را به دانش چـــــه بی بهره کرد
یکـی را بـــه پیمانــــه پُر آفـــــــــرید

یکی را چــــو مــــــن اریایی سرشت
یکی را فقط ، لاشخـُــور آفـــــــــرید

خلاصـــه پـــس از سالهـــا انتـــــظار
دلــــــی را تــــراشید و لُر آفریـــــــد

محمودانصاری