دیدارجهان

 

دیدار جهان

 

روزی که بدیدار جهان چشم گـــشودم

اوّل غــم وانــدوه دلِ مـــام زدودم

 

زان پس زدنم تا بکِـشم شــیونی شــیرین

آگه شَـــوم از خـالــق ارکان وجودم

 

چون قطره چــکـــیدم  ز عدم  دامن لاله

شد دشت و دَمـن بســتر غوغا ز ورودم

 

پــیـغامـبران گوش هـمه قوم وغـــریــبه

فــریـاد زدنـــد الــحـذر از چـشـم حسودم

 

آسـوده در آغــوش خـُــــدا ونـد زمــیــنم

بی آنکه بـدانم که چه هـســتم و چه بودم

 

در فـقـر تـوان  بسـته دو چـشم بحقـیـقت

خواندند بگــوشم صـنـمی را که ســتودم

 

اکــنون که بـپایـان رَهِ عُـمــــــر رســیدم

فــریاد دَرونم  دو سه صد باره  شــنودم

 

اعــضای تـنم جُـمـله حزیــنـند   " سَلـیما

دارم ز خودم شکوه که ای کاش ؛ نـبودم

پیرنظر "سلیم "