شرح دلدادگی

بشنو  ای سنگ  که آن یار توانم همه برد

بشنو  ای  باد  که  آرامش  جانم همه برد

آن سیه چشم که می‌داد مرا شهد و شِکر

رفت و دنبال خودش قند روانم همه برد

او  که  روزی  سرِ  سجّاده  مرا  کرد اسیر

مُهر  و  سجّاده و تسبیح و اذانم همه برد

رهزنِ گردنه  چون  دامنم  آورد  به  چنگ

ساربان  و  رمه و  اسب و شبانم همه برد

مهر  تابنده   که  می‌داد   مرا   رنگِ  کمان

رفت و از قامتِ جان رنگِ کمانم همه برد 

در  بهاران  طرب  از  تازگی  گلشن  و  باغ

عشق و دلدادگی از فصلِ خزانم همه برد

مشتری  چهره  بر افروخت  به اقبال نکو

رونق  و   گرمی   بازار   جهانم   همه  برد

گرچه بفْروخت دلِ خون‌شده ارزان و برفت

به   تطاول   ثمر   از   عُمرِ   گرانم   همه   برد

بس کُن«ایمان»و دگر زخمه بر این چنگ مزن

سیل  اشک  آمد   و   اکسیرِ   بیانم   همه  برد

شرح این عشق کُنم با  دلِ سنگ و  دَمِ باد

همدم و مونسِ چون ، یارِ چنانم همه برد