بنام نگارگرعشق.............
...................................................................
(هرکجـادِلمُره ای را یـافت، اِحیــا کرد،عشق)*
(جمـله ی ذرّاتِ عــالم را، سُویـدا کرد،عشق)
دربیــــابـانِ طلب، همگــام شُــــد بـارَهـــروان
تـابَرآنهــــا، نورِ عـرفـان را، هُویـــدا کرد،عشق
دست بَر،دامـانِ سـاقی زَن،کـه بی اِذنِ دُخول
هرکـه در،میــخـانـه پـابِنهـاد، رُسوا کرد،عشق
ظلمتِ شب، گـرچـه مغلوب آمـداز،پیـــکارِ نـور
شب سِـتیزان را،دلیراز، صـبحِ فردا کرد،عشق
سـامری کیشان،که ازاَفسون حکایت می کنند
سِحرشان،بـاطل نمودو،سِّرشان وا کرد عشق
عـارفــــان، گردرجهــــان، آیینه داری می کنند
بـادَمِ عیســــاییِ خود،عـــــالَـم آراکرد، عشق
رَفعتِ صاحبدلان، جُزنفـخه ای ازعشق نیست
شوکتِ دلـدادگــــان را هـم،مُهّنــــا کرد عشق
لطـفِ او بنـگر، تمـامی سـاکــنانِ کـویِ خویش
همچنان(دیوانه) مست از،جامِ معنا کرد عشق
....................................................................
9 / 9 / 3 9 (دیوانه)
...................................
*صائبِ تبریزی
درود استادبزرگوارم
مثل همیشه بسیارزیبا قلم زدید
وعشق راهنرمندانه به تصویرکشیدید
دانش الهی از راه کتابها کسب نمی شود. بلکه باید آن را در وجود خود درک کرد . ماهاتما گاندی