شاه غریب

.......«شاه غریب»........
گوش کن ، ای آشـنای پُر فریب..
درددلــهایِ دلِ ، مَردی غــــریب..
ابتدا گویم زِخود ، در چـند بند..
تا که بشناسی مرا ، ای دردمند..
خالق هستی ، چو من را آفرید..
اوزِاَنفاس خودش در من دَمید..
خاک بیجان مرا،چون زنده کرد..
برخودش احسنت گفت وخنده کرد..
تا که از فردوس ،آدم رانده شد..
ازهمه جا مانده و درمانده شـد..
او زِ ما آموخت ، رسـم بــندگی..
ما به او دادیــم ، اِذن زنــــدگی..
نوح درطوفان ، زِمافرمان گرفت..
با یَدِ ما نوح ، سُــکّان را گرفـت..
صــبر یعقوب نبی ، از ما بُوَد..
در مثل ، چون قطره از دریا بود..
یوسف مصری مرا خالِ لب است..
ماچوخورشیدیم او ماه شب است..
موسـٖی عـِمران اگر اعــجاز کرد..
از مــــیان آب ، راهـــی باز کرد..
رُخصتِ اینکار ، او از ما گرفت..
چون عصا افکند ،اژدرها گرفت..
وقت جان دادن ، مسیح برمُردگان..
نام ما آورد ، بی شــک بر زبان..
او به ظاهر ، بر صلیبی بسته است..
لیک بر یاران ما ، پیوسـته است..
جَدِ من ، خاتم بُوَد بر اَنبــیاء..
خاندانم جملگی ، از اولیــــاء..
بابِ من ، شیر خدای داور است..
فاتح میدانِ جنگِ خیـــبر است..
او زٍ کـعبه ، پای بر دنیا نــهاد..
سوی ایزد ، وِی زِمسجدپَرگُشاد..
مادرم ، خیرالنساء عالم است..
چشم من درماتم اوپُرنَم است..
آتش قــلبِ من از ، آن دَر بُوَد..
در دلـــم ، داغِ غـــمٍ مادر بُوَد..
تا بگیرم از خدا ، اِذنِ قـــیام..
قاتلینش را ، سِتــانم انـتـقام..
شعله اندازد ، به جانم بوی سیب..
آه سوزم در غم ، شیب الخضیب..
خون بگریم ، در غم شاه شهید..
در غمِ شاه و ، علمـــــدارِ رشید..
روز وشب ، من درغم وتاب وتبم..
داغــــدار عــٔمه جانم ، زینــــبم..
زین همه غم ، قلب من پر خون بود...
دیده از این داغ ها ، جیـــحون بود..
بر لبـــانم ، آیه ی اَمن یجــیب..
آری ای مَردُم ، منم شاه غریب..
مهدیم من ، آنکه تو می خوانیش..
مُصلح کل جـــــهان ، می دانیَش..
پس چرا خون بر دل ما می کنید..
از چه رو ، ما را زِ سر وا می کنید..
با زبان هر دَم تو هی خواندی مرا..
آمــــدم اما زِ دَر ، رانـــدی مرا..
عهدنامه های تو ، در مُشتِ من..
جای خنجرهای تو ، در پشت من..
داغ روی داغ من ، انداختی..
دین و عقبیٰ را ، به دنیا باختی..
بَس کن و دیگر ، دلم را خون نکن..
صاحب خود را زِ دَر ، بیرون نکن..
شیعه کِی حق یتیمان ، میخورد؟!..
کی زِ مردم ، لقمه ی نان میبُرد ؟!..
کی نماز شیعه می گردد ، قضــا ؟!..
یا دهانش پُر شود ، از ناســـِزا ؟!..
این نباشد ، راه و رسم انتــظار..
تا به کی از ما ، نُمایی تو فرار..
یک نظر افکن ، تو بر اعمال خود..
پاک کن از شک و شُبهه ، مال خود..
تا مهــیا گردد ، این امر ظـُهور..
این شبِ ظُلمت شود ، لبریز نور..
#جواد_آتشبار