چیستان

این مقاله در باره انسان وکیستی اوست ...بد ندیدم در پاسخ سوال شما باهم بخوانیم ...بنظرم جالب بود.

انسان:
* انسان واحدیست که خود را از هرچه بر او حاکم است می رهاند ( حاکم به عنوان سنخ زیست شناختی – روان شناختی – جامعه شناختی ) ، به کلامی دیگر این واحد(انسان) ، چه از راه تسخیرشان و چه از راه شکل دادن به آنها ، یا گردن نهادن تعمدی به آنها ، باید بر تمام عوامل تعیین کننده تعالی جوید.(1 - فرانکل، 1366)


آدم از خاکست کی ماند به خاک *** هیچ انگوری نمی ماند بتاک



* انسان یعنی آگاه و مسئول بودن (2 - فرانکل ، 1366 )
* انسان به عنوان موجودی در جستجوی معنی تلقی می شود . جستجویی که به نظر می‌رسد بی نتیجه ماندن آن مسئول بسیاری از بیماری های دوران ما باشد.( 3- فرانکل، 1383)


* ماهیت انسان بودن به معنای وابستگی به شخص یا چیزی دیگر سوای خود است، حال چه این وابستگی تحقق بخشیدن به یک معنی باشد یا رویارویی با دیگر انسانها و اگر این ویژگی تعالی خویشتن تحقق نیابد ، گوهر وجود سقوط می کند و از بین می رود. ( 4 - فرانکل، 1383)


آدمـــی را هست در هــر کار دست *** لیکن او مقصود این خدمت به دست
2987:3
هر چند انسان می تواند هر کاری انجام دهد، ولی مقصود اصلی از خلقت او ، خدمت و عبادت است. {حضرت مولانا اشاره می کند، شاید کسی بگوید من عبادت نمی کنم ولی کارهای دیگری انجام می دهم. مثل اینست کسی یک دیگ زرین و عتیقه داشته باشد، و بگوید من در این دیگ شغلم می پزم و استفاده دیگری از این دیگ نمی کنم.}(5 - زمانی، 1374)


گرچه مقصود از بشر علم و هدیست *** لیک هر یک آدمی را معبـــــدیست6
2992:3
اگرچه منظور از آفرینش انسان، علم یافتن و هدایت جستن اوست؛ اما برای هر انسانی بر حسب قابلیت و اهیت او پرستشگاهی است.(7- زمانی، 1374)


معبد مرد کریم اکرمتـــــ‌ـــــــــــه8 *** معبد مرد لئیم اسقمتــــــــــــــــــه9
2993:3
علت عبادت شخص بزرگوار اینست که تو او را گرامی بداری، و سبب عبادت شخص فرومایه اینست که تو او را بیمار کنی.(10- زمانی ، 1374)


* واقعیت انسان همان تعالی خویشتن است . انسان بودن اساساً به معنی ارتباط داشتن و در جهت چیزی به جز خود بودن است . (11 - فرانکل، 1383)

* انسان نه با توجه صرف به تحقق خویشتن ، بلکه با فراموش کردن خود ، چشم پوشیدن از خود و وقف خود و توجه به غیر است که به چنین مقامی نائل خواهد آمد. (12 - فرانکل، 1383)

* بی گمان یکی از بنیادی ترین اندیشه های مولانا، انسان شناسی اوست. از این رو می توان او را در میان همه ی انسان شناسان تاریخ ممتاز دانست. او اوج و پستی روان آدمی را بسیار دقیق موشکافی کرده است. انسان شناسی او ، هم مبنی بر روان شناسی و هم مبتنی بر اخلاق، یعنی او از دید روانشناسی، چیستی و چگونگی روان انسان را بازگو کرده و از دید اخلاقی فردی و اجتماعی، چگونه باید بودن انسان را در بیان آورده است. البته شماری از دیگر متفکران هم انسان را در این زمینه بررسی کرده اند، اما هیچکدام به دقت و ظرافت هنری و عمق کاوش های مولانا در باره ی انسان سخن نگفته اند.(13- زمانی، 1382)منبع:وبلاگ همدردی