فنجون آینده

یه جوری زندگی کردم
که از مُردن نمی ترسم
تو‌ این عشقای امروزی
دیگه از بَر شده دَرسَم
یه جوری زندگی کردم
که امروزم نشه فردا
دلی که با همه مونده
می مونه آخرش تنها

من از این زندگی سیرم
از اندوهِت زمین گیرم
نمی دونی که هر لحظه
میام دنیا و می میرم

دیگه از خاطرم رفتن
روزای خوب دیروزم
ببین بی تو تک و تنها
تو این حال و تو این روزم
توی فنجون آینده
به جز غم دیگه فالی نیست
نگو از عشق و از احساس
که دیگه حس و حالی نیست!