مرداب

رهایم کن از این زندان ، در این مرداب می میرم
کمی با من مدارا کن ، که بی اندازه دلگیرم
ندانسته شدم عاشق ، بیا و رحم کن بر من
غلط کردم ، نفهمیدم ، مگیر اینک تو تقصیرم
در این تالابِ دلمرده ، میان حصر و آزادی
چرا از من نمی گیری خیالت را ، که جان گیرم
لجن های نگهبان ، سد نموده راه آزادی
امیدی نیست دیگر ، خواب رفته پای تدبیرم
شنیدم مثل رودی سوی دریا میرود عاشق
ولی با عشق یک سویه شده مرداب تقدیرم
من از پا و ازآن جوش و خروش و تاب افتادم
ندارد دست و پا سودی ، از این بیهودگی سیرم