دهلیز سینه

یکی از اولین نوشته های من است نمی دانم مشود به آن شعر گفت یانه؟

دهلیز سینه

من چون قطره ای آب بر ظرفی داغ

                                  بر آتشم

                                 میسوزم  ومیگدازم

                                     هیهات هیهات

آیا توانم هست که از پل بگذرم

آنکه چون موی باریک

چون تیغ بران و

چون آتش سوزان است

در دهلیز سینه ام چه ها نهان است

وای بر من روزی که سینه ها مشروح شوند

وآن نامه ها مفتوح شوند

من یقین دارم گواهی میدهند

                                 تک تک اعضا یم

                        دستها نکنید رسوایم

                        پاها نکنید از جایم

 آنچه دیدی فراموش کن

واکنون بیا پنبه در گوش کن

نشنو هرآنچه میگویند

نبین هرانچه میخواهند

چشمها بانک دیده ها

گوشها بانک شنیده ها

دستها بانک کرده ها

پاها بانک رفته ها

اینها حافظه ها مگا بایت ها

که هرگز پاک نمیشوند

بی خواست تو ثبت میکنند