بدر کامل

سرور نورانیم مرد خدا دست مریزاد گرانقدر

درود بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین بود

درودها بر جناب رشیدی گرانقدر
بسیار زیبا و بااحساس و عاشقانه سروده اید
احسنت

سلام گمنام بزگوار
درود بر شما
غزل شیرین و دلنوازی سرودید

لذت بردم .زیبا بود
این شعر هم تقدیمی به شما
من دوست دارمت به خدا دوست دارمت
جای خدای خویش بخواهی گذارمت

گوئی هر انچه از دل و جان می پذیرمت
تنها مخواه دست ز دامن بدارمت

عمری خزان کشیده ام ای یار نازنین
در انتظار مقدم صبح بهارمت

این جان قبول گر کنی منت نهی مرا
بیشم از این نبوده اگر شرمسارمت

ترسم روی زپیشم و بگریزی از برم
در بازوان خویش اگر می فشارمت

ظلمی که میرود به تو ای نو گل بهار
زین روزگاره تیره چنین در کنارمت

اینها ترا به چشم حقارت نظر کنند
من چون فرشتگان خدا می شمارمت
سربلند باشید

سلام و عرض ادب استاد رشیدی عزیز
عالی بود عارفانه و عاشقانه سروده اید
شیوا و شیر ین
درود بر شما

درود برشما جناب گمنام
بااحساس و زیبا بود

درود بر شما
بسيار عالي بود
مرحبا
لذت بردم

.............................. ............................
درود بزرگوار
بسیاار زیبااا بود
............................ .............................
راننده کامیونی وارد رستوران شد . دقایقی پس از این که او شروع به غذا خوردن کرد ، سه جوان موتور سیکلت سوار هم به رستوران آمدند و یک راست به سراغ میز راننده کامیون رفتند . بعد از چند دقیقه پچ پچ کردن ، اولی سیگارش را در استکان چای راننده خاموش کرد . راننده به او چیزی نگفت .
دومی شیشه نوشابه را روی سر راننده خالی کرد و باز هم راننده سکوت کرد .
وقتی راننده بلند شد تا صورتحساب رستوران را پرداخت کند ، نفر سوم به پشت او پا زد و راننده محکم به زمین خورد ، ولی باز هم ساکت ماند .
دقایقی بعد از خروج راننده از رستوران یکی از جوان ها به صاحب رستوران گفت : چه آدم بی خاصیتی بود ، نه غذا خوردن بلد بود ، نه حرف زدن و نه دعوا !
رستورانچی جواب داد : از همه بد تر رانندگی بلد نبود ، چون وقتی داشت می رفت دنده عقب ، 3 تا موتور نازنین را له کرد و رفت !!!

سلام بزرگوار،

شعر زیبای شما تداعی گر غزلی ناب از حضرت حافظ بود در ذهن من ، و هرچه که مرا به دشت زیبای شاعرانگی حافظ سوق می دهد شربتی نوشین است به کامم.... درودها بر شما

ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت
تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت
محراب ابرویت بنما تا سحرگهی
دست دعا برآرم و در گردن آرمت
گر بایدم شدن سوی هاروت بابلی
صد گونه جادویی بکنم تا بیارمت
خواهم که پیش میرمت ای بی‌وفا طبیب
بیمار بازپرس که در انتظارمت
صد جوی آب بسته‌ام از دیده بر کنار
بر بوی تخم مهر که در دل بکارمت
خونم بریخت وز غم عشقم خلاص داد
منت پذیر غمزه خنجر گذارمت
می‌گریم و مرادم از این سیل اشکبار
تخم محبت است که در دل بکارمت
بارم ده از کرم سوی خود تا به سوز دل
در پای دم به دم گهر از دیده بارمت
حافظ شراب و شاهد و رندی نه وضع توست
فی الجمله می‌کنی و فرو می‌گذارمت