روایت نا تمام

فریاد سکوت, [08.11.15 02:02]
به نام او که اوست
کفش هایم
با هر گام روایت نا تمام تو را تکرار می کنند
برای رسیدن نگاه را باید خاموش کرد
حسرت را باید شست
صدای بی انتهای تو همچون کوکبی که همیشه راه را بر  گم شده بی راه نمی کند ،دست را می فشارد
در یاد ها خنده می شوی
و خنده تلخ شود
برای گم شده بسترت تیمم یست بر سجود تو
که با اشک تطهیر می شود
تو آسوده باش
من می روم
مسرور باش
من به جای تو هم گریه می شوم
تا می توانی دور شو
آرزویت گسترده تر شود
تا می توانی بمان
تا خنده ام تلخ تر شود
فردا.........
باکی نیست
کفش هایم با من است
نیما 1394/8/17  3:35  بامداد