برکه و ماه

ماه و برکه

تا به ماهت برکه را قدرتِ پروازی نیست
ماه خامم!عشق را جرٵتِ ابرازی نیست

آبِ آسودهْ ضمیرم که شبی خواهد  مرد
هیچ در تزویج ما مهلتِ اعجازی نیست

هر چه بر خویش زدم سنگ که دورت سازم
آه،مگر عشق چو من کائنِ لجبازی نیست؟!

در سرم پیچیده امشب ز،دلت  دل کندن
گرچه بی مَه،برکه را صحبتِ همرازی نیست

فکر کردم با تو آبادِ دلم تضمین است
قلب ناساز!تو را عبرتِ  جانبازی نیست

پرسه بر غم زند این روحِ پر از درد ولی
در سرابِ دیده ام،دیده ی غمّازی نیست

فکر خورشیدی  ولی با برکه ای هم خوابی
خودْ به یغما برده را فرصتِ احرازی نیست

سازِ دل با آنکه دمسازش ز،دستش رفته ست
شور عشقی می نوازد که همآوازی نیست

هر که بر عهدش بمانَد معجزِ پیغمبریست*
در زمانی که  وفا زینتِ ممتازی  نیست

می روم دست بشویم ز،هوا داشتنت
رو به پایانم و هیچم سرِ آغازی نیست.

*((ماندن کم معجزه ای نیست در عصر ما))
#مهدی#شاه محمدیان


م.م،رهگذر
۱۰ دی ماه ۱۳۹۴