فانوس کویر

442-فانوس کویر

از انتهای دشت پر دشنه
پنهان ستاره در میانِ کوری اضداد
نیرنگ، همسانِ شنِ صحرا
گندم، برابر با طلای سرخِ جان دادن
بی آب، یک سِهرَه
چشمانِ معصومی درون خاک
از اقتدارِ شرمِ بی پایانِ وحشتناک
مردی ز ره آمد
از انتهای دشت
با یک کتابِ روشنِ ساده
شاهینِ یک میزان
فانوس با پیمانه و پیمان
زيتون و انجير و انار و سيب
پرواز را آموخت
تا اوجِ بی رنگی ز خاکِ تیرهِ کشدار
پایانِ بی پایانِ درگیری
آزادی جان های چسبندهِ به وصلِ نازکِ بودن
مردی ز ره آمد
تیره بسانِ مردمِ صحرا
روشن بسانِ آبی دریا
نوری میان جان آدم ها
عطر ""محمد"" در تنِ گل ها

حسین زرتاب-1394/10/7