نورِ محمّد(ص)

وضعِ جهـــــــان نــورِ علیٰ نــور شد
سینه یِ مردُم همــهْ پُر شــور شد
موســـــمِ میـــــــــلاد پیـــــــمبر رسیــــد
عالَمِ هســــتی همــــهْ مســــرور شد
بر هنــرِ خویش چـواحسن بگفت
سجده کنان هَـر مَلِک و حور شد
جمعِ فَلَک محـــــوِ جمــــــــالش شده
چشــمِ ملائک همـهْ مسحــــــور شد
سرزده چون شمسِ رخِ مصطفیٰ
در همه جـــا نیک به پا ســــــور شد
نـــــورِ محمد به جهــــــان جلــــوه گر
چشمِ شیـــــاطینِ جهــــان کــور شد
آمـــــــدنش جــــــــان مــــــــرا تـــازه کرد
غصــــــه و غــــم از دلِ مـــــا دور شد
جــــــانِ کلامْ اینـــــــکه بــه روزِ جـــــزا
بـــــرگه یِ عفـــــوِ همـــهْ ممهــــــور شد
کاش بگــــویند به حــــــامی ٬ کنـــون
در نظــرش شعـــرِ تــو منظــــــور شد