بنامِ نگارگرِ عشق...................
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
هیــــچ پُرسیدی کـــه این،آوایِ غم،ازنایِ کیست؟
خنده ام را دیده ای، اَشـکم نـَه ،این اِنصاف نیست
گــــــاه گـــــــاهی دیده ای، شـایـد مَرا،درشعرها
آنکه می خـندد وَلی،دَرخلوتش،خون می گریست
باغـــزل،ازمِی سُـــــخن می گویم و،میـــخانه ها
گرچه می دانم،کـه هَمدردی،دَرین میخانه نیست
گــــاه در خلوت، نگاهـــــی مــــــی کنم ،آیینه را
آنچـــه می بینم زِخود،یک چهره با،شرمندگیست
صورتم زیـرِ نِقـــــابی ،کرده ام پنــــهان،کــه خود
نیــــک می دانم حقیقت را،کــه شکلِ دیگریست
دوست می دارم،کـــه غیرازخــنده،ازمن نشنوید
گرچــــه نقشِ غم،دَرونِ دیـــده هــایم،دیدنیست
باوَرم،تنــها خـدا می باشدو،عشقَ ست وعشق
زنـــده ام گـــــر، بــــاوَرم آرامِشِ این، زندگیست
آی مــردُم...می شــــناســـــیدم، ولــی باوَرکنید
دَرد دارم،چـــــاره ی دَردم،همـین (دیوانگیست)
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
9 2 / 3 / 4 9 (دیوانه)