شعر نمی شود

ساعتیست که کارم تمام شده
و من همچنان زل زده ام به مانیتور
چند ماه است که شعر نمی گویم؟
می نویسم: من، من، من
شعر نمی شود
رنج می شود.
می نویسم: باران، من، تو
شعر نمی شود
سایه می شود
می نویسم: عشق، یاس، خیابان خیس
شعر نمی شود
اشک می شود
حالا چند وقت است که شعری نسروده ام؟
من و تو به شعر که نزدیک می شویم
باران می بارد
به باران که نزدیک می شویم
جادوگری سایه می افکند
به سایه که نزدیک می شویم
چشم هایمان باران می شوند..
تب کرده ام؟
حالا چند وقت است که شعر سراغ مرا نمی گیرد؟
آخرین شعر خود را که آبستن بودم
فرشتگان سنگسارم کردند
تا آن شعر حرام سقط شود
و زمینیان او را به زباله ها سپردند
و حالا باز من شعری را آبستنم و
باید از خاک، از زمین، از آسمان بگریزم
در دفتر کارم نشسته ام
تا آسمان تیره و تار شود
و من و فرزندم به شب پناه بَریم.
کسی می داند چند وقت است که شعری نگفته ام؟

13 آبان 94