سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 8 دی 1403
    28 جمادى الثانية 1446
      Saturday 28 Dec 2024

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۸ دی

        مستمند و شاه ( دوم)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۴ ۱۴:۳۶ شماره ثبت ۴۱۹۸۴
          بازدید : ۴۵۵   |    نظرات : ۵۵

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        مستمند و شاه ( دوم)
        مستمند آمد به سوي  باغ  خويش         
                      ليكن از آن  رخ چو مست ودل پريش
        بار  ديگر  آن   كُله    قاضي   نمود              
                    شايد او را  آن   كُله  راضي   نمود
        آن  كلاهش   بار   ديگر   كج   نهاد              
                     تا بگيرد  حكم    قاضي   در  نهاد
        آن کُله گفتا كه حق است  با تو  یار                 
                   جز  تو کی بهتر     ببیند   آن   نگار  
        آن  نهان  لبخند  او  در  پشت   لب         
                   صد سخن مي گفت بي رنج و تعب
        چشم او چون در نگاهت شد   قرار             
                  از  غم  عشق تو  رفت از  او   قرار
        اين چنين تا صبح   مي گفتا   كلام              
                 آن کُله  كج  مي نمود   حكم   سلام
        عاقبت با خويش گفت آن خيره سر            
                   راز  خود  گويم   به  شاه و آن  گهر
        پس  قدم برداشت سوي  كاخ شاه             
                  تا كه شايد كام  خود گيرد  ز  ماه
        پس درون آمد به اذن شاه و گفت                 
                 كاش  ما با دختر شه  گشته  جفت
        شه  شنيد  اين  ادعاي  زشت  را              
                 غرق ديدش  در نجاست  خشت را
        پس برون آورد شمشير از  نيام                   
                 گردن  او  زد   به   يك   ضرب  تمام 
        بعد از آن نيكي نكرد بر حال كس              
                  تا كه ني افتد  بر او آن چشم خس
        اي  كه نانت داد كس از روي لطف           
                   از چه  رو  نامردمي  كردي تو جفت
        هم تو نان خويش مي بُرّي چنين              
                   هم  دو  صد  نان دگر  ُبّري  از  اين      
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3