سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        گناه آدمی

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۴ ۱۱:۵۵ شماره ثبت ۴۱۹۱۳
          بازدید : ۳۲۸   |    نظرات : ۲۱

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        گناه آدمی
        آدمي  را  جنس  او  از  ذات   اوست            
                    ذات  او  هم  حاصل  ذّرات   اوست
        آنچه   مي بيني  تو  امروزش  كمال          
                        صد ز پيشين است و يك آمد زحال
        جّد او  را بين چه سان آمد  به   كار             
                    با  طبيعت   چون   در آمد  آن  نگار
        بهر یک کف نان چه زحمت داشت او           
                      آب را بنگر چه  سان    برداشت  او
        در   تنازع   بهر  ماندن  در    جهان            
                      بنگر او  و  نسل  پيش  اندر   چنان
        بعد از آن  بنگر كه چون آمد  ظهور              
                    نقش مادر  بين،  پدر  بنگر   ز دور
        پس ببين  او  در  جواني  با   كسان           
                       آن   رفيقان،  دوستان  يا    ناكسان
        چون  گذر كردي چنين، در  كار شو             
                      با    چنين  آدم  كمي  همكار   شو
        صاحب  كارش   ببين    و  همرهان              
                    ظلم   هر  يك   بنگر   و  يا  مهر آن
        پس قضاوت كن  تو  رفتاري  از  او              
                    با    تمام    آنچه   دانستي    از   او
        اين  چنين  گر   با   بصيرت  بنگري                
                  گر   خطايي    سر زد   از   او    بگذري
        آدمي   شايد    بگردد   آن    یزید           
                       هم  چنان  شيطان که  سفلا برگزید
        ليك     اندك   آدمی گردد چنین             
                        باقی  مردم    نگردد    این   چنین      
        اين   گناه   ما  نه  از  امروز  ماست              
                    اين  امانت   از  نياكان  دست ماست
        چون   گناهِ  غير   بر  من  بار   شد           
                        كار  من   آسان   و ره  هموار   شد
        چون  گنه   بارم   شد   از  پيشينيان            
                      رّب  من  بر   دارد   اين   بار  گران
        گويدم    فرزند   آدم     پاك    شو               
                     پس  به سوي ما  درآ  در خاك  شو 
        من   بميرم   بعد  از آن اِذنِ  رحيم             
                       ارجئي چون  گوید او، ما  در   رهیم
        اي خوش آن هنگامِ رحلت سوی او            
                        پای کوبان  می دوم  در  کوی   او 
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2