سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 8 دی 1403
    28 جمادى الثانية 1446
      Saturday 28 Dec 2024

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۸ دی

        فراتر از عشق ( سوم)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۱۳ آبان ۱۳۹۴ ۱۱:۱۲ شماره ثبت ۴۱۸۴۴
          بازدید : ۳۳۴   |    نظرات : ۱۸

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        فراتر از عشق( سو م)
        يك  عقابي  حمل مي كردش شغال        
              قصه اش   ني گنجد  اينجا  در  مقال
        گاه  بالی نیست پست اند یشه   را       
                بر  فراز  سر  ببین    بی ریشه   را     
        او    سوار    دوش    دلالان   بود        
                اوج  پروازش  از  این  و  آن   بود
        آن   عقاب    تیز  پّر  خود  بی خبر      
               کز  چنین  جوری   چه  می آید  اثر
        می پریدش با شغال  پست   پست        
              ارزش خود را نمی دانست چه هست    
        اين   اسارت   بدتر  از مردار  شد       
               ز ين   سبب  او در   پي  آن غار شد
        عاقبت بر كوهي اندر  غار  شد       
              راضي  از  هم  صحبتي  با  مار شد
        روزگاری  بود   تا   زآنجا   رهيد       
               عشقِ  پروازش    دوباره    بر جهيد
        سوي  جايي  پرگشود آنجا به جان     
                هر    پرنده   مي پريد    تا    لامكان
        نام   آن   سياره   را  سبزينه  بود      
               سبز  بود  و شادي اش ديرينه  بود
        هر  چه   بود آنجا همه الطاف بود      
               مهرباني    بود   و دلها صاف   بود
        پاك    بودند   مرغكان   آن   ديار       
                يار  بودند   با  هم  و با هم  چو  يار
        باز ازآن بگذشت وسوي عشق شد      
               بر پريد  از خاك  و جوي عشق شد
        عشق سوزاند  پّر و  پا و  بال  او      
                كس نمي داند  چه شد احوال   او
        هر كه  شد  عاشق  نداند سر ز پا      
                بند   مي آيد   زبان،   گويد     نگاه
        اندر  آن   سّياره   او   سّيار  بود       
                كل    مكشوفات    عالم    كار    بود
        كي  تواني   بگذري  از هیچ نيز         
               او گذشت  از  آن  و ديد هم هيچ نيز
        هر   پرنده   كو   بدانجا  بر پريد         
                پرده     اسرار     عالم    را    دريد
        كوه   را   دريا  و  دريا  كوه ديد        
                عيسي وموسي و خضز و نوح ديد
        هر كس آنجا  ره  فتاد سيمرغ شد       
                ليك دربازش به خاك وي مرغ شد
        روزگاري  را  در آن هم هيچ بود       
                خود نمي دانست كه او هم هيچ بود
        خواست  تا  آخر ببيند  اين جهان       
                ناگهان  خود  ديد  در  جنگل   همان
        پس  بخوان اين نظم كو آيد ز پس       
               قصه ايي  ديگر  از آن فرزانه مست
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3