قصهء عصر روز عاشورا
مرور چو كرد به ذهنش نشد كه باورِ زينب
كجاست دار و ندار و امام و ياورِ زينب؟
قدم قدم به زمين خونِ گل ندا بدهد
بدون صور تو بنگر به پاست محشرِ زينب
شنو فغان جگرسوزِ دخترِ ابَر مردى
كه ضجه اش تو ببينى كنارِ اكبرِ زينب
چگونه تاب بيارد فراقِ ماهِ منيرش
كنار علقمه جان داده ميرِ لشكرِ زينب
نه سوگوارِ غمش گشته اين زمان خودِ زينب
كه گريه اش به سما رفته نيز خواهر زينب
ز فرط غصه و ماتم گمان ز پاي فتاده
كه وقت رعشه گرفته دو دست و معجر زينب؟
صفا و مروهء خواهر ميان خيمه و گودال
نمانده شمس و قمر هم نمانده اختر زينب
سه سالهء شه دين است و نازدانهء مولا
به روىِ ناز و كبودش نشانِ مادرِ زينب
نه مَحرمى، نه برادر به خيمه مانده تو بنگر
به فكرِ حالِ امامِ بمانده بسترِ زينب
تنش بشد چو سپر، امانِ طفلِ سه ساله
ز تازيانهء اعداء كبود پيكرِ زينب
نه معجرى نه خيامى پيامدارِ زنان است
سكينه راوى ميدان ، سكينه دخترِ زينب
كنون كه وقت وداع و زمان هجر و اسارت
رَوَد چه خون جگرها به قلبِ مضطرِ زينب
چنان خطابه بخوانَد كه حيدرى دگرست او
عدو به گريه درآرَد صداىِ حيدرِ زينب
به إرث مانده شجاعت ز حيدر و أسد الله
بناى كفر بسوزد شرارِ آذرِ زينب
"سرى به نيزه بلند است در برابر زينب
خدا كند كه نباشد سر برادر زينب"
سليمي
ساعت ١٤/٤٠ مورخه ٢١ ام مهرماه ١٣٩٤