یاد

یاد

یادم اید

روزگاری

با نگاهت

به نگاهم گفتی

شعر های مرا قاب بگیری و هدیه نوروز دهی

یادم اید روزگاری گفتی

قاب شعر های مرا

به دیوار اتاقت بزنی

و با تصویر زیبای دلت

مرا یاد کنی

یادم اید گفتی

روزگاری از روز های بهار

در جادهی سر سبز شمال

قول رفاقت دادی

یادم اید گفتی

قاب شعر های مرا

با تصویر صدایی اواز دهی

تو به من قول نگاهی دادی

تا شعر های مرا

در کنار یاس ها

در کنار مریم

روی میز اتاقت

به تماشا بنهی

تو مرا شاد کنی

تو مرا شاد کنی

اما اما

هرگز

تو نکردی نگاه

تو نکردی نگاه

به شعرهای ژولیده ی من