باد

باد

باد ایستاد

اسمان صاف

رنگین کمان خندید

باران رگبار وار میبارید

                 ترا دیدم

میان رنگ های ابی

               شاید

سبز,قرمز

دختر کولی(افغان)

اما پیاده

خندان

با چرخی رقصان

تند می امد

امد امد

همچنان خندان

گفت

من قلب تنهایم

غصه ها دارم

اما هر روز میخندم

سرزمینم جای من نیست

گل هایش همه گریان

اسمانش ابری و باران

زمینش خشک و یخ بندان

تو کجا می ایی

باید برگشت,تو دلت جای دگر میگردد

من با تو می ایم

اسمانش ابی

سرزمینش گرم

قلب ها ساده

مهربان

بیا با هم یکی باشیم

... اما تنها