براي تو طلب نموده ام....

. .
بگو کجای زمین غم سایه پهن نکرده است ؟
بگو کجای زمان عشق زخم خورده نیست ؟
بگو.........
به من نشان بده دلی که تا همیشه شاد زیست 
و یا دو چشم را که هیچ گاه.....
اشک را به خود ندید ....
همیشه ی زمان چنین گذشت....
و من همیشه فکر میکنم که آدمی ...
قدم بروی بستر پر از غم زمین نهاده است،
وتا زمین بپاست 
وتا زمان بجاست 
غم است و غصه است و درد و درد ودرد.....
محال میشود ولی برای تو 
به پیشگاه خالق ستاره های پر فروغ
از عمق دل و با خضوع
طلب نموده ام 
دلی پر از نشاط 
لبی همیشه شاد ،
تنی درست را ......