میلادی شوم

تهی دستی بسانِ توسنی دیوانه ست،
با وجودی کآن دریک یلدای شوم
همرهِ قابیل این ملعونِ مذموم
قاتلِ هابیل مظلوم
آن ستم دیده ی معصوم
آمده؛
توسنِ سرکش:
بانی ی ادبارِ من با آن و این،
کز ازَل نوشته روی پیشانی ی من،
دم به دم، تا هر دمی از یک شکم،
از تو زایَد کرهِ دیوانه ی غم،
البته یک کرهِ نه،
بلکه هزاران کرهِ
با نام و نژادِ گونه گون،
واین فسانه، راست و بی کاست!
و همچنان بی دغدغه آباد و بر جاست!
بی هماورد ست، لیکن کُشتَنی ست!...

پژواره